مریوان در حدود یک قرن سابقه تاریخی دارد. یکی از شاهزادگان قاجار به نام فرهاد میرزا که پیش از مشروطیت در این محل حکومت می کرد، قلعه ای در مریوان بنا کرد که جریان بنای آن را در کتیبه ای که به دیوار مسجد دارالاحسان (مسجد جامع سنندج) نصب شده، شرح داده است. این شهر مرزی در همسایگی دولت عثمانی قرار داشت و به دستور ناصرالدین شاه قاجار در سال 1282 هـ . ق قلعه ای مستحکم در آنجا احداث شد.
در سال 1286 حاج فرهاد معتمدالدوله بر استحکام قلعه افزود و آن را «شاه آباد» نامید. در کنار همین قلعه نظامی، روستایی به نام «قلعه مریوان» ایجاد شد. به دستور حاج معتمدالدوله در داخل شهر یک باب قنات، حمام و آب انبار احداث کردند. بعد از حاج فرهاد معتمدالدوله، حاج محمد علیخان ظفر الملک قلعه را وسعت داد و در داخل آبادی «شاه آباد» چندین باب منزل، یک کاروانسرا و قناتی دیگر احداث کرد. بعدها کلیه این تاسیسات در اثر شورش و هرج و مرج عشایر کرد منطقه، ویران شد. در اوایل حکومت پهلوی، حاکم وقت در روستای موسک قلعه ای بنا نهاد که امروزه از آن به عنوان پادگان استفاده می شود و فاصله چندانی با شهر ندارد. وجود دریاچه زریوار در غرب شهر مریوان زیبایی خاصی به این شهر بخشیده و آن را به یک ناحیه گردشگاهی تبدیل کرده است.
شهرستان مریوان از نظر جغرافیایی در 46 درجه و 10 دقیقه ی درازای خاوری و 35 درجه و 31 دقیقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 1320 متری از سطح دریا قرار دارد. مریوان از شمال به عراق، از جنوب به پاوه و از خاور به سنندج محدود می شود. شهر مریوان مرکز شهرستان مریوان در 161 کیلومتری سنندج و در مسیر راه مریوان – سنندج قرار دارد. آب و هوای آن نسبتا سرد و نیمه مرطوب است و میزان بارندگی سالانه به طور متوسط حدود 750 میلی متر و میزان رطوبت نسبی و سالانه به طور متوسط 70 درصد است. دریاچه زریوار در 3کیلومتری باختر شهر مریوان قرار دارد. شهر مریوان در مسیر راه مریوان- سنندج که تا سنندج 161 کیلومتر فاصله دارد. اقتصاد مریوان مانند اغلب شهرهای کوچک ایران اقتصاد کشاورزی است. آب کشاورزی از رود و دریاچه زریوار فراهم می شود و محصولات کشاورزی آن گندم، جو، بنشن، گردو، بادام، انار، سیب، گوجه سبز، گلابی، گیلاس، آلبالو، آلو، زردآلو، هلو، سنجد و توتون هستند.صنایع دستی این منطقه شامل بافت قالی، گلیم، گلیمچه، شال پشمی، موج، جانماز و جاجیم می شود
 |
|||
 دریاچه زریوار |
|||
|
|||
